Wat een geweldig lichaam en geest hebben we: permanent in staat om alles te zien, horen, proeven, ruiken en voelen! En de prikkels om ons heen zijn ook eindeloos! Prachtig om de lentezon te voelen en de indruk te bewaren van wat de tijd van het jaar met je doet!  De hele wereld als een impressionistisch meesterwerk, klaar om een indruk op te slaan en er misschien ook nog wat mee te doen!

Mijn dagelijkse ervaring is dat ik nauwelijks aan dat soort indrukken toekom. Niet alleen de lenteprikkels zijn er, ook talloze andere bronnen die schreeuwen om aandacht. Zoals je directe omgeving en je werk. Je tijdlijn en je onbeperkte doorklikmogelijkheden. En dan zijn er zorgen of rampen in het echt of in je verbeelding. Je online identiteit, en je zorg om die van anderen te missen. En ook de economie groeit en bloeit van jouw verdeelde aandacht.

Kortom, ik heb net als veel mensen een kippen-mind die ijverig alle spoortjes naloopt die voor mij worden uitgestrooid. Wat dan als het niet lukt je zoals de echte impressionisten je af te zonderen in een kunstenaars dorp. Liefst mét verzorging.

Je kan wél simpeler en kieskeuriger gaan leven. Want waarom zou je wel mono rijden om in leven te blijven en dan in het leven elk spoortje blijven verwerken zonder ervan te genieten ?